‘Seher vakti bir bahçenin ağaçları arasında bir bülbül, ne güzel söylüyordu; ‘Gönlünde ne varsa çıkar, ortaya at; nağme olsun, inleme olsun, ah olsun, efgan olsun!’
‘Göğsünün içinde yıldızları aşıp geçecek bir yol vardır. Lakin sen kendini tanımıyorsun. Bir kere de tohum gibi gözünü kendi içine aç ki, yerin altından bir fidan olup yükselesin.’
Muhammed İkbal
